Dit is een gezwel (adenoom) van het bijniermerg dat een overmaat aan catecholamines maakt. Catecholamines zoals adrenaline en noradrenaline zijn hormonen die een zeer sterke werking hebben op veel organen, maar met name op hart en bloedvaten. Voorbeelden van deze werking zijn een stijging van bloeddruk en hartfrequentie.

Klachten van een feochromocytoom zijn vaak atypisch. De meest voorkomende klachten zijn hoofdpijn, hartkloppingen, transpireren en trillen. Deze klachten treden bij de meeste patiënten in aanvallen op. Deze aanvallen zijn het gevolg van plotselinge uitstorting van catecholamines in de bloedbaan. Naast bovengenoemde symptomen kan bij een ‘aanval’ de bloeddruk zeer hoog worden en kunnen er zelfs hartritmestoornissen ontstaan.

Bij een kwart van de patiënten is het feochromocytoom erfelijk bepaald. Een foutje (mutatie) in het  DNA (erfelijk materiaal) veroorzaakt dan de aandoening. De aandoening kan soms ook worden overgedragen aan uw kinderen. Voorbeelden van erfelijke aandoeningen waar feochromocytoom bij voorkomt zijn: paragangliomen bij SDHB, SDHC, SDHD mutatie, MEN2, ziekte van Von Hippel Lindau, of ziekte van Von Recklinghausen. U wordt verwezen naar de klinisch geneticus (zie ook op de website onder ‘Klinische Genetica’) voor het opsporen van de erfelijke aandoening en voorlichting over de erfelijke aandoening voor patiënten en hun familieleden.

Een feochromocytoom kan ook buiten de bijnieren voorkomen, bijvoorbeeld in de buurt van de wervelkolom of in de blaas. Dan heet het een paraganglioom. Ook in de hals kunnen paragangliomen ontstaan. Deze noemen we ook glomustumor. Deze maken meestal geen hormonen aan.

De diagnose wordt vastgesteld door urine- en/of bloedonderzoek naar de afbraakproducten van adrenaline en noradrenaline. Bepaalde medicijnen kunnen de hoogte van deze afbraakproducten beïnvloeden. Uw arts laat u weten of bepaalde medicijnen tijdelijk gestaakt moeten worden. Als deze urine- en/of bloedonderzoeken verhoogde afbraakproducten laten zien, dan wordt aanvullend onderzoek verricht middels een MIBG-scan.

Het feochromocytoom wordt behandeld door operatieve verwijdering. Meestal kan dit met een kijkoperatie. Vooraf aan de operatie wordt u behandeld met speciale bloeddruk verlagende medicijnen, en wordt u een aantal dagen in het ziekenhuis opgenomen om u goed voor te bereiden.

Sluit de enquête